همانقدر که دفاع هشتساله ما یک نبرد ویژه بود، گفتن از آن خصوصاً به زبان هنر نیز نیاز به ظرافتها و ویژگیهایی خاص دارد.
و باید کوشید تا در آثار سینمای دفاع مقدس چنان خون تازهای را به جریان بیندازیم تا یاد آن هیچگاه از جوشش نیفتد و چون فرزند خلفی برای حادثه کربلا همواره زنده و جاوید باقی بماند.
بدیهی است که درصورت بیتوجهی به اصول جدی و سادهانگاری، به سرعت و چنان غیرمنتظره مخاطب خود را از دست خواهیم داد که حتی تصور آن نیز دشوار خواهد بود. در زمان جنگ اقتضای زمان این بود که تمام رسانهها و تمام هنرها رنگی از حماسه بهخود بگیرند که اجبار، این بود و این را زمانه ایجاب میکرد اما پس از جنگ این روند باید قطع شده و یک خیزش فرهنگی عظیم برای تبیین هنر پایداری انجام میگرفت که... .
از اینها که بگذریم باید پذیرفت که افسوس خوردن بر گذشته و ای کاش گفتن دردی از ما دوا نخواهد کرد و ما باید با توجه به نوینترین فاکتورها و تازهترین مطالعات برای جبران مافات به میدان وارد شویم.
نشانهشناسی سینما رشتهای کم و بیش جدید در زمینه مطالعات نظری سینماهاست. نشانهشناسی یا نقد نشانهشناسی، فیلم را بهعنوان یک زبان یا نظام زبانی مرکب از علائم تفسیری که شامل تصویر شاخص و نمادهاست مورد بررسی قرار میدهد. تصویر، بازنمود شیء است. شاخص، نشانهای است که نقش کارکردی برای شیء تصویر که در فیلم پیدا شده، پیشنهاد میکند. نماد نشانهای است که معنا یا مفهومی را جدا از معنای ذاتی خود شیء تلقین کند؛ مثل صلیب که نماد مسیحیت است، در سینمای دفاع مقدس چفیه و پلاک، نمادی از رزمندگان شده است.
معبر
ادامه مطلب